Kao slinavi golać

usred livadnoga cvijeća,

sjedi čovjek pod nebom svijeta

u užasnom grču.

Ljepota zvijezda, sjaj sunca,

bajni Gejin parfem,

samo su san o kom sniva

goluždravi svračić.

Uspinje se na prste,

ne bi li vidio zvijezde izbliza,

napreže uši, ne bi li čuo šapat prirode.

Oblijeće obline sunca kao mušica

oko zavodljivog ferala,

drži se priljubljen uz travku,

ploveć morem zbivanja.

 

Kao slinav golać

usred livadnoga cvijeća,

sjedi čovjek pod svijetom neba

užasnut i u grču.

Na  tankoj niti končića,

visi njegova egzistencija,

njegova noćna mora.

Živi pod zemljom u jazbini

i misli da mnogo toga zna,

ali njegove oči su presitne,

njegove uši premalene,

a glasić preslab da bi spoznao

istinu i bio spreman razumijeti.

Ljepota zvijezda, sjaj sunca

i primaman Gejin parfem, samo su san

o kom sniva goluždravi svračić.

Cupka nožicama po svijetu kao mrav

po užarenom kamenu, ne bi li otkinuo trunčicu istine,

ali od njega ostaje samo ugarak na sapljenome tlu.