Sazrele su ove godine,
kao žute jabuke
na stablo nejako
na mene se nanizale,

i sad bi da me
kao plodne grane pogrbe.
Otimam se,nedam se
ali sve teže je
nositi teških godina terete
na nejaka pleća natovarene.
Ponekad jutrom budim se
slobodna od svega
kao golo stablo jabuke,
tijelo tad kao lepet krila
leptira zatreperi
a srce poskoči i zapjeva
kao u najljepša
mladenačka praskozorja,
s večeri noge otežale
kao jabuka pune košare
dokazuju da
jesen stigla me.

Štefica Vanjek-Štefi