Taj čovjek je sličan koferu u ruci

Dok putuju skupa ka dalekoj luci

Taj čovjek i kofer sudbinu dijele

I prljavo rublje i košulje bijele.

 

Jedan drugog vuku po kiši i snijegu

Odmetnuta braća u stalnom bijegu

Čovjek posustane, kofer pruži ruku

Po zimi i ledu jedan drugog vuku.

 

Ponekad čovjek pokraj kofera plače

A drugi put cvili kofer na kotače

No desi se i to da su oba prazna

Pa tuguju tiho da drugi ne sazna.

 

Vjetar im je ruke zapleo k’o grane

Zajedno se na vjetrometini brane

I provode život kao dva bjegunca

U potrazi za malim grumenom Sunca.

 

Na licu ožiljci starih putovanja

U srcu pupoljci nekih novih sanja

Taj čovjek je sličan koferu u ruci

Dok putuju skupa ka dalekoj luci.