Zadrhtalo more, ne vidiš mu kraja,

kao da se s nebeskim plavetnilom spaja,

nad njim bijele ptice raširile jedra,

od slatke slobode nabujala njedra,

u njima vrelo srce razigrano tuče

pa ih u visine, u daljine vuče.

 

Eh, što nisam ptica, da me digne plima,

da me gurnu vali, da poletim s njima,

da zaronim u oblake meke što se smiješe,

da uhvatim vjetar da sa mnom zapleše!..

Ali do daljina tek mi želja seže

jer samo sam kamen što se s kopnom veže.