S njim se zaista nikad ne zna!

 

Krijumčar stihova ustaje pre zore,

drugujući s kriškom limuna,

dok mu čun klizi niz

želatinozno more,

dok u daljini nejasni zvuci

kao bubnjevi najavljuju novi dan.

 

Obavijen nitima od stihova,

kreće se kao ukleti moreplovac

krajolikom na granici zemlje od snova,

praćen onim ljupkim himerama –

bez kojih ne može da zamisli

svoje postojanje u ovom kotlu besmisla –

gde još samo rađanje leptira

izgleda ima nekog smisla…