SMRZNUTI NOSIĆ❤️
Zabijelio je snijeg
Prekrio naš brijeg
Pahulje se bijele
Duž ulice cijele
Volim kada su bijeli dani
Jer mi je tada lijepo vani
Grije me skafander plavi
I kapa na glavi
Al’ ta zima zube ima
Grize me po
Prstićima
I nosić mi crveni
Tata,
Ugrij snijeg
Pa ga daj meni
Slastan medenjak
Slastan medenjak kolač nije svak, ljubavi je pun, to je njegov znak. Srce je slatko, za med ide glatko, traje trenutak, najviše kratko. Tebi odvojim kao svim svojim, šećernu ljubav, takvu ja gojim.
патот кој мора да се мине
Доцна во ноќта
си ги средувам мислите
додека времето само порамнува сметки
а црните птици носат лоши вести.
Вистината се бори за поглед во височина
и џабе ми се сончеви чекори
кога сум закотвена во море со несреќни судбини.
Ќе зборувам со молчење
додека не ме разберат сите.
Сакам да бидам вечна љубов
а не чудо
затоа што во чуда сите се сомневаат.
Си ги цртам мислите
пишувам со рането срце
се среќавам со својата смрт
овој пат и двете сме без шминка
и не, не се плашам од патот кој мора да се мине.
Cahura
Ja sam crna rupa
svih svemira,
nevidljiva sjenka njihovim dubinama .
Znanje da sam prolazna
pokrene mi duh
da preleti Zemlju
da Nijagare posjeti
da mi slapovi speru duh
i tu stalnu ,ucviljenu tugu,
u to u dijelicu trena
da ga oluje ponesu
do piramida ,vjecna
domovima umrlih faraona
jer zeli da razumije proslost
i Gilgamesa, duzinim njegova zivota,
samo da razumijem taj djelic proslost.
Da bez tezine poleti , dusica
laganim maestralom nosena
da se izvije prostranstvima uma
i posje sjeme
u njegovim plodnim oranicama
da posijano sjeme nikne-
ovako sam samo cahura
u kojoj se skrivam
od prolaznosti zivota.
Marija
Mihaela
Suzana Marić