Ubrah ti dodire

u predvečerje

dok moje ruke

bile su more

        .

Otkrih spoznaju

zvjezdanijeg

kojeg utisnuh

šaptom

u ritmu vala

na usnama.

     .

Postadoh

život

u radosti

beskraja

Zašto danas svi šute

                   .

Njoj je lako.

          .

Izusti riječi koje

otjeraju ptice,

zatamne dan

koji se u nevjerici

ospe

sivilom oblaka i tišinom

na tuđim usnama.

          .

Sve šuplje posta.

              .

Mnoštvo izgovorenog

besmisla

ogrezlo u oholosti

odzvanja kao eho,

odnoseći želju za

ikakvim razgovorom.

          .

Odlazim bez riječi

ostavljajući da njena

usta

sama sebi zbore

svoju

čudorednost.

            .

Uvlačeći mirno dim cigarete

u čudu, čujem, glasno pita

-zašto danas svi šute?