Oko uragana                                 Božje oko

.

Od  vjetra se skrili                      K’o anđeli se skrili
u oko uragana                              u božje oko.

gasili smo strasti                         Grmili,  sijevali,

u grotlu vulkana.                         bili visoko.
.

Tražimo mjesto                           Tražili više
gdje tuga stoluje                          od maksimale,
gdje sve je blisko                        da nebesa zibaju,
gdje radost boluje.                     da sveci hvale.
.

Čudni smo, divlji                        Blaženi bili
i psovka i smijeh                         u rajskom grijehu.
i dječja igra                                   Čisti u suzi,
i crni grijeh.                                 čisti u smijehu.
.

Divlji smo, čudni                       Grizli se zubima,
i rame i mač                                divlji bili,
i rodno polje                               žednim usnama
i kamen i drač.                            rosu pili.

/Marija Juračić/                              /Igor Divković/

.

Kada je na  portalu za kulturu, književnost i društvene teme „Avlija“ objavljena moja pjesma Oko uragana, napisana 2012. godine, ona je još bila čigrasti pulsar,  maleni nebeski svjetionik koji je svoje slabe impulse slao čitatelju lutalici, onome koji ne poseže samo za svjetski poznatim imenima, čitatelju tragaču koji hoda i  neosvijetljenim  poetskim putovima.
.

Još uvijek mislim da stihovi, koji nekim ranim, jedva  osvijetljenim  jutrom stignu u naš um, nisu potpuno naši. Čini mi se da neke pjesme, neostvarene zbog fizičke smrti svog pjesnika, lutaju prostorom i traže novog autora,  rodnu zemlju na  kojoj bi mogle niknuti. Čini mi se da su snovi umreženi, nekim nama nejasnim nitima i da se  igrom čudnih pravila naše misli češće dotiču u vertikali vremena, a tek povremeno u relativnoj  istovremenosti.
.

Kada je hrvatski pjesnik Igor Divković uz Oko uragana na spomenutom portalu pod nazivom Lirska distinktivna obilježja u Hrvata objavio svoju pjesmu Božje oko, zbunio me na trenutak, jer se dogodila ona rijetka horizontalna umreženost umova dvoje još živih pjesnika. Dogodile su se dvije pjesme nastale u dva različita uma, srodnih motiva i atmosfere pa ih možete čitati i doživjeti kao jedinstvenu pjesmu, a svaka je za sebe svoja, originalna, neponovljiva.

Pjesma Oko uragana nije više mali čigrasti pulsar, odjekom pjesnikova srca postala je dio binarnog zvjezdanog sustava i svojom orbitom dotiče orbitu Božjeg oka.

.

Marija Juračić