Zamahnuše snažno ruke dželata

i otkotrlja se kugla plamena

to Sunce pade k’o glava od zlata

potamnjelom brežuljku s ramena.

                         .

Uvijek ista slika : gusti mlaz šikne

krv se razlije po mekom sutonu

al’ iz rane srebrna glava nikne

samo što zrake u bezdan utonu.

                         .

I opet plovi Luna sebe puna

među zvjezdicama visokog sjaja

i bila bi vječna nebeska kruna

kada večer ne bi imala kraja.

                      .

Al’ dan i noć su dvije glave zmaja

a vrijeme igra ulogu dželata

krvavoj zori zapljeskat će raja

kad Mjesec padne u zdenac pun blata.