Cesta  ispred hodača

njezinim umorom vrluda

po njemu pala sjena crnog sljeza

zađoše beskorakom

cesta

hodač

i sjena crnog sljeza

 ispod sedmog luka  mosta

za malo

cesta se s nebom spoji

sunce ispi  sjenu

osjećaj  samoće u njemu

zagledanom   u  rijeku  staklasto mirnu

nikad i nigdje

toliko  tamnozelenu

okameni li  ga  žalio ne bi

al ipak zatvori zjenu