Starac umornom vjeđom

razgrće vlažnu zoru

žuta voštana svijeća

žmirka na starom prozoru

uzima žuljavom rukom

konop smotan na ostima

krpanu mrežu i bocu vode

izvlači teret na kostima

drvenu barku potjera srcem

želje pomiču granice

pučina život u lice šiba

a duša odbjegle stranice

bačena mreža s molitvom

pada, promrzli mornar sjeda,

prelomi, pomiriše koru kruha

čovjek od svile i leda.