Jednako  se približavaju i odmiču

srebrni oblaci

mjestu na kojem snatri

sve  dane  ispraćene

od nekud ni otkud pala je kap kiše

po sred najdublje  čeone bore

tišina zvuči i ječi

dok pod njom  gnijezde se   misli

odlukom se više  ne osvrće

jedino iščekuje nadolazeće

u njoj    se poput  mlijeka  zgrušalo

preostalo vrijeme