Jutro budno,
meni još zvijezde sjaju
zanesena snivam daljine
po kojima moja misao  šeće.
Zna misao što meni treba,
malo obične sreće
da iz prikrajka vreba,
jedne tople ruke
što grliti znaju,
jedne nježne usne
koje drhtaj daju,
baš za njima
u potragu je zašla
tu pokraj mene
u susjedstvu ih našla,
u zagrljaj se topli ušuljala
i nasmiješena  zaspala.

Štefica Vanjek-Štefi